မိ သားစု ဆုိတာနဲ ့ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနခြင့္ရခဲ့တုန္းက ကုိယ့္မိသားစုကုိ တန္ဖိုး မထားခဲ့မိဘူး....ေဖေဖေမေမ တို ့နဲ ့စကားစျမည္းေျပာေနရမယ့္ ညဘက္လို အခ်ိန္မ်ိဴးကို ဘာမဟုတ္တဲ့ ကုိရီးယား ကား ျက ည့္ျပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့မိတယ္..ဘြဲ ့ရျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း အေဖတို ့နဲ ့ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနျခင္းမရွိဘဲ တစ္ေန ့ျပီးတစ္ေန ့သင္တန္းေတြ တက္ျပီးပဲ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တာ..ဒါဟာ ကုိယ့္ ဘ၀အတြက္ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနတယ္လို ့ပဲ ထင္ခဲ့မိတာ...တကယ္လည္း ဟုတ္ခဲ့ပါတယ္..ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ ဘ၀ ရဲ့ အခ်ိန္ေတြကို မိသားစုနဲ ့ေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား ကုန္ဆံုးခဲ့သင့္တာေပါ့...အျမဲတမ္း ဘ၀ တက္လမ္း ဆံုးမ စကားေတြ ဆံုးမတတ္တဲ့ အေဖ...အဲ့ ဆံုးမစကားေတြ ျကားေနရတုန္းက ခဏခဏ ျငီးေငြ ့ခဲ့မိတယ္..ခုခ်ိန္ ဘ၀မွာ အရွံဳးေတြနဲ ့ရင္ဆုိင္ရတုိင္း အေဖ့မ်က္နွာကုိျကည့္ျပီး အေဖဆံုးမ တာေလးေတြကို နားေထာင္ခ်င္မိတယ္...နွာ ေလးစီးတာနဲ ့..'' သမီး..ေနမေကာင္းဘူးလား..အေႏြးထည္ ၀တ္ထားေလ..ေဆးေသာက္ ''လို ့အျမဲ စိတ္ပူပန္ ဂရုစိုက္တဲ့အေမ...အဲ့ လို ဂရုစိုက ္မွဳေတြ ရေနတုန္းက အေမက ပိုလိုက္တာလို ့ထင္ခဲ့မိတယ္...ခုခ်ိန္ ဖ်ားမ်ားဖ်ားရင္ အေမ ့ရဲ့ ဂရုစိုက္မွဳေလးေတြကို ေသမတတ္လိုခ်င္ခဲ့တယ္..ငယ္ငယ္တည္းက ေက်ာင္းမွာျဖစ္ လာ သမွ်ကုိ ခုခ်ိန္ လူပ်ိဴေပါက္ျဖစ္တဲ့အထိ တစ္ခြန္းမက်န္ ျပန္ေျပာျပတတ္တဲ့ ေမာင္ေလး ရဲ့စကားေတြကုိလည္း ျပန္ျကားမိတယ္...ရွိတုန္းက တန္ဖိုးမထား ဘဲ မရွိမွ ငမ္းငမ္းတတ္ ေတာင့္တတတ္တာ လူ ့၀ဘာ၀ပဲကုိး....ဖုန္းဆက္ရင္ လည္း ျဖဴ ့မိသားစုက အရင္ကအတိုင္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ျဖဴ ့ကို အားေပးဆဲ...ခုခ်ိန္မ်ား ရန္ကုန္ျပန္လုိ ့ရရင္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျပး သြားလိုက္ခ်င္ တယ္...တကယ္ပါ....ကုိယ့္ေဆြမ်ိဴးသား ခ်င္း မရွိတဲ့ နုိင္ငံျခားမွာ မိသားစု ဆုိတဲ့ အနွစ္သာရမရွိဘဲ ေနေနရတာ စိတ္ညစ္ဖို ့ေကာင္းတယ္..အားလည္းငယ္တယ္..စိတ္ဓါတ္လည္းက်တယ္..၀မ္းလည္း နည္းတယ္..
သူငယ္ခ်င္း တို ့ေရ..ခုခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းတို ့ ဟာ ကုိယ္ခ်စ ္တဲ့ မိသားစုေ လးနဲ ့တူတူေနေနရတယ္ဆုိရင္ အဲ့မိသားစုေလးကုိ တန္ဖိုး ထားျကပါ..ေနာက္ တစ္ ခ်ိန္ ေ၀းခဲ့က်ရင္ ျဖဴ ့လို ေနာင္တမရရေအာင္ေပါ့....း)
